Η κατάλυση της Δημοκρατίας και ο διαμελισμός της χώρας, στόχοι της πολιτικής ελίτ.
Η δικτατορία είναι παρούσα με μια εκσυγχρονισμένη μορφή: αυτήν της οικονομικής δικτατορίας. Η κατάλυση των δημοκρατικών όσο και των φυσικών δικαιωμάτων του πολίτη δεν συντελείται πια με τανκς αλλά με το κατάλληλο αριθμητικό μαγείρεμα. Μια δικτατορία που εκβιάζει την συναίνεση μέσω στατιστικών.
Είναι αποκαλυπτικά τα όσα δήλωσε η πρώην πρόεδρος της βουλής κατά την ορκωμοσία του προέδρου της δημοκρατίας και τα οποία σκιαγραφούν τις εξελίξεις που θα συντελεστούν στην χώρα:
«ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ, ΟΠΟΥ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΘΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ, ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΟΥΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΘΕΙ, ΑΠΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ». (8-2-2005)
Αποκαλυπτικά επίσης τα όσα διαφαίνονται από τον φαινομενικά από-ιδεολογικοποιημένο λόγο της σοσιαλιστικής κυβέρνησης και τα οποία αποτελούν το πλαίσιο αρχών για την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής:
«Στόχος της κυβέρνησης είναι να αλλάξει όσα δεν άλλαξαν εδώ και πολλές δεκαετίες» (Γ.Π., 12-07-2010)
"Στόχος μας η εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης(!)" (33-6-2010)
«Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση, παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε γρήγορα!!!» (συνέδριο economist, 28-4 2010)
“at this time, we are observing the birth of global governance” (ομιλία του Γ.Π. στην Κοπεγχάγη).
Οι πολιτικοί χειρισμοί που οδήγησαν στην αποικιοκρατική σύμβαση του μνημονίου με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Commission, αναμφίβολα συνιστούν μεθοδευμένη διαδικασία απαξίωσης της χώρας και εκτίναξης των επιτοκίων δανεισμού έτσι ώστε αυτή η επιλογή να φαντάζει αναπόφευκτη:
«Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι κανόνες. Το ΔΝΤ μπορεί να σου δώσει μέχρι και το δεκαπλάσιο ή το εικοσαπλάσιο του ποσού που έχεις καταθέσει. Εμείς έχουμε καταθέσει 1 δισ. στο ΔΝΤ. Άρα, το ΔΝΤ, ως πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά, μπορούσε να μας δώσει μέχρι και 10 ή 20 δισ.» (Σαχινίδης, συντ. στην ΝΕΤ, 2-5-2010).
Το μνημόνιο κατάλυσης της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας αποτελεί πια γεγονός. Όπως επίσης και η δέσμευση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ για την τήρησή του. Η ανάλωση της δημόσιας συζήτησης σε ζητήματα όπως αυτά του ασφαλιστικού και εργασιακού αποτελεί παρανυχίδα σε σχέση με το κεντρικό ζήτημα που είναι η δολοφονία ενός λαού. Όταν οι δολοφόνοι σου σε σκοτώνουν είναι ανοησία να συζητάς αν θα θάψουν ή κάψουν τη σωρό σου,
Η κατάλυση του πολιτεύματος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας έχει συντελεστεί. Η πρωθυπουργική δικτατορία αποτελεί πλέον παρελθόν. Η εξουσία δεν χρειάζεται πια νομιμοποίηση καθότι νομιμοποιείται από το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Η δικτατορία είναι παρούσα με μια εκσυγχρονισμένη μορφή: αυτήν της οικονομικής δικτατορίας. Η κατάλυση των δημοκρατικών όσο και των φυσικών δικαιωμάτων του πολίτη δεν συντελείται πια με τανκς αλλά με το κατάλληλο αριθμητικό μαγείρεμα. Μια δικτατορία που εκβιάζει την συναίνεση μέσω στατιστικών.
Επόμενο βήμα ο διαμελισμός της χώρας καθότι τούτο εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά σχέδια των νέων κοσμοκρατόρων και πιθανόν η υποτέλεια στην ηγεμονική Τουρκική περιφερειακή κυριαρχία.
Υπό το πρίσμα της παραδοσιακής αντίληψης για το έθνος, τούτα συνιστούν προδοσία. Εντούτοις χρειάζεται να συνεκτιμηθούν δύο παράγοντες:
α) Η μεταπολίτευση ως κομματικό σύστημα, αναδεικνύει τον φιλελευθερισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία της πολιτικής ελίτ του τόπου. Η καταλήστευση και απαξίωση του κοινωνικού κράτους, εντάσσεται σε ένα σχέδιο δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών έτσι ώστε να επιβληθεί χωρίς αντιδράσεις το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Η υπερκομματική συναίνεση είναι αδιαμφισβήτητη πέρα από τη θεατρική προφάνεια του πολιτικού παιχνιδιού. Ακόμα και οι ηθικές κρίσεις περί κλοπής του κρατικού πλούτου αποτελούν ανεπαρκή πολιτική ανάλυση του φαινομένου οικονομικής ασυλίας των μικροαστικών και αστικών τάξεων.
β) Σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης οι εθνικές ελίτ μπορούν να διασωθούν απεκδυόμενες την εθνική ρητορική και καταλαμβάνοντας πολιτικό ρόλο στο παγκοσμιοποιημένο υπερεθνικό σύστημα. Κατ’ αυτήν την έννοια, δεν υφίσταται θέμα εθνικής προδοσίας, μα αντίθετα, επίτευξη ενός σχεδίου που επιζητεί να πραγματώσει την παγκοσμιοποιητική ιδέα: ηγεμονία μιας α-εθνικής μετα-καπιταλιστικής ελίτ, με σκοπό την επίτευξη παγκόσμιου ελέγχου. Τούτο το σχέδιο, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις των διαχειριστών, αποβλέπει σε μια νέα διαίρεση του κόσμου στη βάση ενός τριμερούς μοντέλου που απαρτίζεται από μητροπολιτικά κέντρα, περιφερειακές δυνάμεις και δορυφορικών περιοχών.
Αντίστοιχη είναι επίσης και η κοινωνική διαστρωμάτωση: ηγεμόνες του πλούτου, διαχειριστές και λιμοκτονούντες υπήκοοι καταναλωτές χωρίς δημοκρατικά δικαιώματα.
Η Ελλάδα ίσως αποτελεί την ευκαιρία πιλοτικής πραγμάτωσης του σχεδίου, και έπεται φυσικά ο Ευρωπαϊκός νότος, τόσο για λόγους γεωστρατηγικούς, όσο οικονομικούς και συμβολικούς.
Γ. Σ.
Είναι αποκαλυπτικά τα όσα δήλωσε η πρώην πρόεδρος της βουλής κατά την ορκωμοσία του προέδρου της δημοκρατίας και τα οποία σκιαγραφούν τις εξελίξεις που θα συντελεστούν στην χώρα:
«ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ, ΟΠΟΥ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΘΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ, ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΟΥΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΘΕΙ, ΑΠΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ». (8-2-2005)
Αποκαλυπτικά επίσης τα όσα διαφαίνονται από τον φαινομενικά από-ιδεολογικοποιημένο λόγο της σοσιαλιστικής κυβέρνησης και τα οποία αποτελούν το πλαίσιο αρχών για την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής:
«Στόχος της κυβέρνησης είναι να αλλάξει όσα δεν άλλαξαν εδώ και πολλές δεκαετίες» (Γ.Π., 12-07-2010)
"Στόχος μας η εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης(!)" (33-6-2010)
«Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση, παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε γρήγορα!!!» (συνέδριο economist, 28-4 2010)
“at this time, we are observing the birth of global governance” (ομιλία του Γ.Π. στην Κοπεγχάγη).
Οι πολιτικοί χειρισμοί που οδήγησαν στην αποικιοκρατική σύμβαση του μνημονίου με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Commission, αναμφίβολα συνιστούν μεθοδευμένη διαδικασία απαξίωσης της χώρας και εκτίναξης των επιτοκίων δανεισμού έτσι ώστε αυτή η επιλογή να φαντάζει αναπόφευκτη:
«Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι κανόνες. Το ΔΝΤ μπορεί να σου δώσει μέχρι και το δεκαπλάσιο ή το εικοσαπλάσιο του ποσού που έχεις καταθέσει. Εμείς έχουμε καταθέσει 1 δισ. στο ΔΝΤ. Άρα, το ΔΝΤ, ως πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά, μπορούσε να μας δώσει μέχρι και 10 ή 20 δισ.» (Σαχινίδης, συντ. στην ΝΕΤ, 2-5-2010).
Το μνημόνιο κατάλυσης της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας αποτελεί πια γεγονός. Όπως επίσης και η δέσμευση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ για την τήρησή του. Η ανάλωση της δημόσιας συζήτησης σε ζητήματα όπως αυτά του ασφαλιστικού και εργασιακού αποτελεί παρανυχίδα σε σχέση με το κεντρικό ζήτημα που είναι η δολοφονία ενός λαού. Όταν οι δολοφόνοι σου σε σκοτώνουν είναι ανοησία να συζητάς αν θα θάψουν ή κάψουν τη σωρό σου,
Η κατάλυση του πολιτεύματος της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας έχει συντελεστεί. Η πρωθυπουργική δικτατορία αποτελεί πλέον παρελθόν. Η εξουσία δεν χρειάζεται πια νομιμοποίηση καθότι νομιμοποιείται από το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Η δικτατορία είναι παρούσα με μια εκσυγχρονισμένη μορφή: αυτήν της οικονομικής δικτατορίας. Η κατάλυση των δημοκρατικών όσο και των φυσικών δικαιωμάτων του πολίτη δεν συντελείται πια με τανκς αλλά με το κατάλληλο αριθμητικό μαγείρεμα. Μια δικτατορία που εκβιάζει την συναίνεση μέσω στατιστικών.
Επόμενο βήμα ο διαμελισμός της χώρας καθότι τούτο εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά σχέδια των νέων κοσμοκρατόρων και πιθανόν η υποτέλεια στην ηγεμονική Τουρκική περιφερειακή κυριαρχία.
Υπό το πρίσμα της παραδοσιακής αντίληψης για το έθνος, τούτα συνιστούν προδοσία. Εντούτοις χρειάζεται να συνεκτιμηθούν δύο παράγοντες:
α) Η μεταπολίτευση ως κομματικό σύστημα, αναδεικνύει τον φιλελευθερισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία της πολιτικής ελίτ του τόπου. Η καταλήστευση και απαξίωση του κοινωνικού κράτους, εντάσσεται σε ένα σχέδιο δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών έτσι ώστε να επιβληθεί χωρίς αντιδράσεις το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Η υπερκομματική συναίνεση είναι αδιαμφισβήτητη πέρα από τη θεατρική προφάνεια του πολιτικού παιχνιδιού. Ακόμα και οι ηθικές κρίσεις περί κλοπής του κρατικού πλούτου αποτελούν ανεπαρκή πολιτική ανάλυση του φαινομένου οικονομικής ασυλίας των μικροαστικών και αστικών τάξεων.
β) Σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης οι εθνικές ελίτ μπορούν να διασωθούν απεκδυόμενες την εθνική ρητορική και καταλαμβάνοντας πολιτικό ρόλο στο παγκοσμιοποιημένο υπερεθνικό σύστημα. Κατ’ αυτήν την έννοια, δεν υφίσταται θέμα εθνικής προδοσίας, μα αντίθετα, επίτευξη ενός σχεδίου που επιζητεί να πραγματώσει την παγκοσμιοποιητική ιδέα: ηγεμονία μιας α-εθνικής μετα-καπιταλιστικής ελίτ, με σκοπό την επίτευξη παγκόσμιου ελέγχου. Τούτο το σχέδιο, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις των διαχειριστών, αποβλέπει σε μια νέα διαίρεση του κόσμου στη βάση ενός τριμερούς μοντέλου που απαρτίζεται από μητροπολιτικά κέντρα, περιφερειακές δυνάμεις και δορυφορικών περιοχών.
Αντίστοιχη είναι επίσης και η κοινωνική διαστρωμάτωση: ηγεμόνες του πλούτου, διαχειριστές και λιμοκτονούντες υπήκοοι καταναλωτές χωρίς δημοκρατικά δικαιώματα.
Η Ελλάδα ίσως αποτελεί την ευκαιρία πιλοτικής πραγμάτωσης του σχεδίου, και έπεται φυσικά ο Ευρωπαϊκός νότος, τόσο για λόγους γεωστρατηγικούς, όσο οικονομικούς και συμβολικούς.
Γ. Σ.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire